Oferujemy profesjonalne diety do żywienia dojelitowego w domu. Przeglądaj produkty lub czytaj więcej informacji odnośnie doboru diety pod produktami

Z poniższej listy możesz wybrać odpowiednie produkty lub skonsultować się z naszym wsparciem przez telefon, albo czat.

Na czym polega żywienie w domu?

Żywienie dojelitowe w domu odbywa się poprzez podaż gotowych diet przemysłowych bezpośrednio do przewodu pokarmowego poprzez założony do niego sztuczny dostęp (zgłębnik lub PEG), znanego również jako PEGA.

Diety wraz ze sprzętem do podaży diet dostarczane są wprost do domu pacjentów.

Żywienie dojelitowe w domu - dla kogo?

Żywienie dojelitowe przez zgłębnik w domu przeznaczone jest dla pacjentów, którzy nie przebywają już w szpitalu, ale nadal nie mogą się odżywiać doustnie lub nie są w stanie zaspokoić w ten sposób swoich potrzeb żywieniowych.

Wychodząc na przeciw Państwa potrzebom zawarliśmy tę usługę w naszym portfolio produktów.

Diety do żywienia dojelitowego można podawać w bolusach (odmierzonych porcjach) za pomocą strzykawek lub za pomocą wlewów kroplowych (grawitacyjnych lub z użyciem pompy perstaltycznej). 

Zaś pacjenci którzy mogą przyjmować normalne pożywienie powinni być karmieni dietą podawaną doustnie i normalnym jedzeniem przygotowanym specjalnie pod potrzebny chorego.

Warunki rozpoczęcia żywienia dojelitowego w warunkach domowych

Decyzję o rozpoczęciu leczenia żywieniowego podejmuje lekarz lub dietetyk kliniczny. Po prawidłowej kwalifikacji, pacjent otrzymuje wytyczne przyjmowania pożywienia.

Aby rozpocząć żywienie dojelitowe w domu należy posiadać sztuczny dostęp do przewodu pokarmowego. Następnie należy wyposażyć się w odpowiednie diety przemysłowe przeznaczone do podaży dojelitowej przez zgłębnik. Rozpoznacie je Państwo przez specyficzne zdjęcie, gdzie wlew znajduje się na dole produktu.

Diety muszą być odpowiednie do potrzeb chorego, zgodne z rekomendacjami. Należy je dawkować zgodnie z zaleceniami dietetyka pilnując kaloryczności, a także tego, by nie karmić pacjenta zbyt szybko.

Wsparcie ekspertów - zamów podręcznik by wiedzieć więcej

Jeżeli szukacie Państwo profesjonalnego wsparcia ekspertów polecamy najnowszy podręcznik przeznaczony dla pacjentów żywionych dojelitowo w domu, stworzony przez zespół osób od wielu lat zajmujących się prowadzeniem sztucznego żywienia drogą przewodu pokarmowego w domu. Niektórzy autorzy są również pacjentami, a więc mogą przedstawić punkt widzenia osoby chorej oraz podzielić się swoimi doświadczeniami. 

Zamów podręcznik żywienia dojelitowego

Zachęcamy do kontaktu, jeśli nie wiesz, jaki wybrać środek żywieniowy z naszej oferty.

Czym jest żywienie dojelitowe?

Termin "żywić" kojarzy się nam przede wszystkim z jedzeniem, ale nie zawsze jest to możliwe w tradycyjny sposób, szczególnie dla osób z problemami przewodu pokarmowego. Wtedy na pomoc przychodzi żywienie dojelitowe. Jest to specyficzny sposób podawania pożywienia, który omija górną część przewodu pokarmowego (żołądka), dostarczając składniki odżywcze bezpośrednio do jelita.

Coraz częściej zdarza się, że pacjenci są żywieni dojelitowo nie tylko w szpitalach, ale również w warunkach domowych. Ta metoda, pozwala na prowadzenie leczenia żywieniowego w domu chorego, dając mu większy komfort i zmniejszając obciążenie dla placówek medycznych. Niestety mocno obciąża opiekunów pacjenta lub rodzinę, a także jest kosztowna. Niemniej są sytuacje, gdy jest jedynym sensownym rozwiązaniem żywieniowym.

Kiedy stosuje się żywienie dojelitowe?

Główne wskazania do zastosowania żywienia dojelitowego są związane z brakiem możliwości karmienia pacjenta drogą tradycyjną. Może to wynikać z chorób lub uszkodzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego. Inną przyczyną może być potrzeba dostarczania specjalnych preparatów, które nie mogą być spożywane przez pacjenta w normalny sposób.

Wskazania i powikłania żywienia dojelitowego

Główne wskazania do zastosowania żywienia dojelitowego są związane z brakiem możliwości karmienia pacjenta drogą tradycyjną, szczególnie dla osób z problemami żołądka lub jelita. Może to wynikać z chorób lub uszkodzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego. . Jak każda procedura medyczna, żywienie dojelitowe niesie ze sobą pewne ryzyko powikłań.

Wskazania:

• Niewystarczające spożycie drogą doustną: kiedy pacjent nie jest w stanie spożywać wystarczającej ilości pokarmu przez usta.
• Gdy u pacjenta występuje dysfagia, czyli trudności w połykaniu, które mogą prowadzić do niedożywienia.
• Choroby układu pokarmowego: w przypadku niektórych chorób, takich jak zapalenie trzustki, żywienie dojelitowe może pomóc w złagodzeniu objawów.
• Przewlekłe niedożywienie: żywienie jest stosowane już po 7 dniach od momentu gdy pacjent ma trudności z przyjmowaniem pokarmu doustnie. Żywienie dojelitowe zaleca się w takim razie nawet gdy nie ma jeszcze widocznych objawów niedożywienia. Zaś przewlekłe niedożywienie jest stanem koniecznie wymagającym wsparcia dietą dojelitową. Zapewnia odpowiednią ilość kalorii i składników odżywczych pacjentom z przewlekłym niedożywieniem.
• Może być stosowane przed operacjami aby odżywić pacjenta (zwykle na 2 tygodnie przed operacją) i po nich aby skutecznie wspomagać gojenie ran i poprawiać rokowanie.

Możliwe powikłania

• Zakażenia związane z cewnikiem lub inną techniką podawania pożywienia, mogą prowadzić do infekcji, dlatego bardzo ważne jest zachowanie aseptyki.
• Nietolerancja pokarmowa: niekiedy pacjenci mogą źle tolerować pokarm podawany drogą dojelitową, co prowadzi do wymiotów, biegunki, czy zaparć. Często jednak problemy te występują z uwagi na zbyt duże porcje pożywienia, albo zbyt dużą intensywność podawania pokarmu.
• Zatorowość oddechowa: może wystąpić, jeśli powietrze dostanie się do układu krążenia przez cewnik.
• Problem z cewnikiem: Mogą wystąpić różne problemy z cewnikiem, takie jak zablokowanie, przemieszczenie, uszkodzenie. W przypadku problemów cewnik należy wymienić i pamiętać o czasie jego utrzymywania w organizmie.
• Przeciążenie płynami lub kaloriami: nieprawidłowa dawka środków odżywczych może prowadzić do przeciążenia organizmu. Należy zatem dobrze odmierzać porcje i dostosowywać je do tego, jak pacjent na nie reaguje.

Aby zapobiec skutkom ubocznym stosuj poniższe reguły podawania pożywienia dojelitowego:

1. Zachowaj ścisłą higienę rąk i sprzętu do karmienia, aby uniknąć zakażeń.
2. Sprawdź prawidłowe umiejscowienie cewnika przed podaniem pokarmu.
3. Podawaj tylko dietę zaleconą przez lekarza, dostosowaną do potrzeb pacjenta.
4. Podawaj pokarm w odpowiedniej temperaturze, najlepiej w temperaturze pokojowej.
5. Usuń ostrożnie powietrze z linii karmienia, aby uniknąć zatorowości powietrznej.
6. Obserwuj pacjenta pod kątem oznak nietolerancji, takich jak nudności czy biegunka.
7. Podawaj pokarm płynnie i stopniowo, zgodnie z zaleceniami lekarza.
8. Przepłukuj regularnie cewnik czystą wodą przed i po karmieniu, aby zapobiec zablokowaniu.
9. Utrzymuj pacjenta w odpowiedniej pozycji, zwykle siedzącej lub półsiedzącej, podczas karmienia i przez pewien czas po nim.
10. Dokumentuj dokładnie proces karmienia i zgłaszaj natychmiast wszelkie nieprawidłowości personelowi medycznemu.
11. Zapewnij prywatność i komfort pacjenta podczas całego procesu karmienia.

Bardzo ważne jest, aby jedzenie przebiegało w spokoju i bez pośpiechu. Prywatność także odgrywa niebagatelną rolę.

Kilka ważnych punktów:

Krótkie podsumowanie

Żywienie dojelitowe w domu jest wskazane u pacjentów, którzy nie są w stanie przyjmować pokarmów drogą naturalną. Zazwyczaj przeznaczone jest dla pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego, które uniemożliwiają im normalne odżywianie. W takich przypadkach leczenie żywieniowe w domu może stanowić znaczące wsparcie dla ich zdrowia i samopoczucia.

Leczenie w domu i wsparcie NFZ

W Polsce, koszty związane z leczeniem żywieniowym w domu mogą być refundowane przez NFZ, pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów. Niestety te warunki się zmieniają, kwalifikacja chorych jest ograniczona, a także na jej realizacje przyjdzie trochę poczekać. Z tego powodu nie opisujemy tu zagadnienia refundacji. Większość naszych klientów wybiera bowiem opcję diety doustnej (jeśli taka forma podaży jest odpowiednia dla pacjenta).